Na twee maal een interview van ruim 2 uur was dit het oorspronkelijke, in hoofdletters, aangepaste artikel:
Quote
SERGEANT. Verder heb ik het in de vierendertig jaar dat ik bij de marine heb gewerkt niet gebracht. Ik weet zeker dat als ik een man was geweest ik een veel hogere rang had behaald. Maar als vrouw klim je niet zo gemakkelijk op, zeker niet als je ook nog zo eigenwijs bent om, zoals ik, drie kinderen te krijgen. ANDERS IS HET ALS JE ALS VROUW IN EEN OFFICIERSRANG BINNENSTROOMT.
In NEGENTIENNEGENENZEVENTIG (1979) ging ik bij de MARVA, de aparte vrouwenafdeling van de Marine. Mijn droom was om te gaan varen net als mijn vader, ook bij de marine ALS MARINIER, deed. Maar HET DEFENSIEKEURINGSCENTRUM bestond voornamelijk uit conservatieve medewerkers waarvan de meesten steevast zeiden: ‘over mijn lijk als er vrouwen aan boord komen.’ Hoe hard ik ook mijn best deed, varen heeft er voor mij nooit ingezeten.
Wie mijn conditiestatus, die door de marine gedurende je hele diensttijd wordt bijgehouden, er op na slaat zal zien dat ik drie keer ‘ziek’ ben geweest. In werkelijkheid heb ik drie kinderen op de wereld gezet. Dat geeft wel aan hoe er TOEN door de marine tegen kinderen krijgen aan wordt gekeken: ‘ziek’.
ANDERS WAS HET VOOR VROUWELIJKE OFFICIEREN. ZIJ MOCHTEN IN DE JAREN 90 ‘MET ONBEPAALD VERLOF’.
OP VERZOEK VAN VROUWELIJKE COLLEGA’S, DIENDE IK NA UITGEBREID ONDERZOEK, SAMEN MET Jxxxxx vd Bxxx (IK WEET NIET OF ZIJ MET NAAM VERNOEMD WIL WORDEN) in 1986 een verzoek in voor kinderopvang op de kazernes. Dat werd afgewezen. NA MIJN EERSTE ZWANGERSCHAP, IN 1994, NAM IK nood gedwongen een deeltijdfunctie aan. MET EEN ANDERE (NET BEVALLEN) COLLEGA DEELDE IK 6 MAANDEN EEN FUNCTIE. DAARNA WILDE IK 4 DAGEN WERKEN. Maar er was geen vervanging voor de dag dat ik er niet was. Mijn werk bleef liggen en ik moest alles de volgende dag inhalen. Eigenlijk leverde ik vijfhonderd GULDEN per maand in om hetzelfde werk te blijven doen. Als ik daar wat van zei werd er koeltjes gereageerd: ‘je wilde toch zelf zo graag kinderen.’
Deeltijdwerken kan officieel wel bij de marine maar in de praktijk wordt het NOG STEEDS niet geaccepteerd.
Ik heb, tot grote ergernis van defensie, altijd gestreden voor betere arbeidsvoorwaarden voor VROUWELIJKE MANSCHAPPEN EN ONDEROFFICIEREN. EN OOK NU durven VEEL ANDEREN niet te klagen, vanuit de gedachte dat je door een slechte relatie met je chef nog verder van huis bent. En dat klopt ook, kijk maar naar mij. DE LAATSTE JAREN HEB IK (MEER DAN) FULLTIME GEWERKT MAAR promotie heb ik nooit gekregen terwijl ik er wel de kwalificaties en ervaring voor heb. Nog altijd is er er geen echte acceptatie voor vrouwen die het moederschap combineren met hun werk. Moeders vinden ze bij defensie maar lastig. En wie lastig is komt nooit hogerop.’
Unquote
En dit was het uiteindelijke resultaat in TROUW op 10-12-2013 “Aanpassen of wegwezen/Nog steeds een machocultuur”:
Hieronder nog een filmpje (oa opgenomen bij mij thuis) uitgezonden op 7 november 2005.
‘Te weinig vrouwen bij defensie” :
http://www.eenvandaag.nl/binnenland/30038/weinig_vrouwen_in_het_leger
🙂