Wanneer ‘mag’ je eigenlijk pas klagen? Mag je, uberhaupt, klagen?
Of mag je pas klagen na een bepaalde gebeurtenis? …
Mag je klagen als het, in de politiek, niet loopt zoals jij dat wilt?
Mag je klagen als een dierbare sterft?
Mag je klagen als niet jij maar die collega die promotie krijgt? Of als je ontslagen wordt?
Mag je klagen als je kinderen hebt? http://t.co/38nxYvF13I
En hoelang mag je dan klagen? En mag je huilen? Of moet je je gewoon niet aanstellen?
MAG je huilen als:
Er weer een rekening op de deurmat valt?
Je weer een uitnodiging af moet slaan omdat je geen geld voor een kadootje, dat etentje of de entree hebt?
Je geen vrienden (meer) hebt?
MAG je huilen als:
Je je kinderen geen zak- of kleedgeld kunt geven?
De mantelzorg, door dementerende buien, je iets te veel wordt?
Je geen geld meer hebt om nog te sporten, naar de film of uit eten te gaan of spontaan te winkelen?
Je geen benzine meer hebt om je zieke broer op te zoeken, of dat je, de kinderen, weer niet naar sportwedstrijden kunt rijden als het ‘jou beurt is’?
Kortom, mag je huilen als de wereld onder je voeten wegzakt? …
Ja, dat mag. … Zolang niemand het maar ziet!
Maar klagen? Nee!
http://www.youtube.com/watch?v=ci9VDT0EtGI&feature=youtu.be
Je mag pas klagen als je geen dak meer boven je hoofd en helemaal geen eten meer hebt.
Je mag pas klagen als je geen vertrouwen en compassie meer hebt voor jezelf!
Maar gelukkig heb ik een kleurrijke ziel, de gave om te delen EN mijn kinderen.
En dat brengt mij geluk 🙂
