Terwijl ik mijn deur afsluit en de trottoir (wij hebben hier geen stoepen…) oploop zie ik een overbuurvrouw, zo’n muts, MINZAAM naar me kijken.
Ik woon in een vrije sectorwoning maar dat zou je niet zeggen. Het is een heel gewoon (veel te klein) rijtjeshuis in een dure woonwijk.
Vroeger waren dit ook sociale huurwoningen maar sinds de markt vrij is en alle woningen (na huuropzegging) worden doorverkocht aan particuliere wooncorporaties, is dit ook zo’n duur optrekje.
Buurvrouw geeft gas in haar Hummer en stopt 300 meter verderop, bij de basisschool.
Nou woonde ik, tijdens mijn huwelijk, ook in een grote, vrije sector huurwoning en had ik ook een eigen auto.
“Beste muts:
IK werk al sinds mijn 17e en betaal ook belasting sindsdien (maar dat terzijde).
IK heb altijd mijn aandeel, voor ons huis, betaald en dat geldt ook voor mijn auto. Cash!
En omdat we de auto van mijn echtgenoot gebruikten als gezinsauto heb ik deze ook voor de helft betaald.
Wij hadden nooit schulden, kochten alles contant, gingen (ook) 2 keer per jaar op vakantie en onze kinderen kwamen niets te kort.”
Daar staat tegenover dat de maandelijkse vaste lasten van de, gekochte, twee-onder-een-kapwoning van mevrouw beduidend lager zijn dan mijn huidige kosten. Die zijn maar (hooguit) 1/3 van de ruim 1300 euro (vaste lasten) die ik nu, na mijn echtscheiding, per maand ZELF betaal.
En als ik straks wel in aanmerking kom voor een sociale huurwoning dan zijn mijn lasten nog steeds hoger dan die van u!
De rekensom is €699,- maar je mag (hier in deze gemeente) gewoon €722,- netto neerleggen voor een rijtjeshuis of appartement uit 1960 (flats mag je tegenwoordig niet meer zeggen).
In het oude dorp, wel te verstaan, want in deze (chique) woonwijk zijn geen sociale woningen meer te huur. Jawel, alleen voor asielzoekers, maar dat is weer een ander verhaal.
En dan heerst er hier ook nog zo’n jaren 50 cultuur waarbij de vrouwen ‘voor de kinderen zorgen’. Ze hebben hooguit een parttime baantje.
Jullie moeten je schamen om in een huis te wonen waar je zelf NIETS (of bar weinig) aan hebt bijgedragen en in een auto rijden die je NIET zelf betaald hebt! Stelletje mutsen!
Ik heb, wat dat betreft, medelijden met de kerels die jullie hebben weten te strikken voor een huwelijk ‘in gemeenschap van goederen’.
Onze kinderen weten niet beter dan dat je voor je eigen financiën hoort te zorgen. En dat is NIET de staat en NIET de partner!
Dus mevrouw met de opgetrokken neus. Als je mij nog een keer zo minachtend aankijkt zal iemand mij moeten tegengehouden om je niet achter je stuur vandaan te trekken!
Dan ben ik even niet mindful.
Opzouten met je decadente, arrogante, parasiterende en asociale houding. Het is niet meer van deze tijd!