“Ik ga u afwijzen. Ik heb geen goede motivatie van u gehoord…”
Totale verbazing! Ik stond nog net niet op de tafel te dansen en ik kroop nog net niet in d’r hol! …
Het begon zo leuk.
Toen ik binnenliep zag ik de andere kandidaten al zitten.
‘Waar zal ik eens gaan zitten?’… Ik vlei mij bewust neer naast de oudere Ned.Indische man. Sympathieke man. Dat zag ik meteen.
‘Goedemiddag. Bent u hier ook voor de functie van Passagiersassistent?’… En meteen kwam het gesprek op gang.
De ruimte bestond uit een grote tafel met stoelen er om heen en een koffieautomaat in de hoek. Er zaten 3 oudere heren (55+), 2 jonge dames en 1 knul van Antilliaans/Surinaamse afkomst van rond de 20 .
Ik voelde me meteen op m’n gemak! ‘Kan ik iets inschenken voor iemand?’, terwijl ik naar de koffieautomaat liep.
Daarna ging het gesprek het komende kwartier over politiek en solliciteren als 50+.
Ondertussen zat ‘de jeugd’ te toelissen op hun mobiel.
‘He dames! Mag ik vragen hoe lang jullie zijn?’ En ik had de aandacht van de meiden. Zelfs op hun hoge hakken keek ik nog over ze heen. En ik ben 1.60m …
Het uitzendbureau had de minimale lengte-eis van 1.73 laten vallen. Iedereen kon nu solliciteren. Vandaar dat ik ook was teruggebeld en uitgenodigd voor deze middag.
Ik kon er nog steeds niet over uit. 50 plussers die een baan aangeboden krijgen. Maar later bleek dat ze 1000 mensen nodig hebben voor het vakantieseizoen. Enfin.
Ik voelde me als een vis in het water. Eindelijk tussen ‘ouderen’! En het was voor het eerst in 4 jaar dat ik werd uitgenodigd voor een gesprek. Zo ook bij deze heren. En ook al was het maar een 0-urencontract – van mei tot oktober – we waren zo blij als een kind!
Een van hen was ook een militair met FLO en werkte al 4 jr op Schiphol maar zijn contract werd niet verlengd en daarom solliciteerde hij op deze baan – wel met de intentie om in september terug te keren naar zijn huidige, beter betaalde baan! … “Niet zeggen, hoor! ;-)”
Verder zat er aan de andere kant van de tafel een gezellige man die mij meteen aanstond. We moesten veel lachen en waren het over dezelfde dingen eens.
En ik zat naast de Indo en genoot van zijn verhalen. Een slimme, geaffecteerde man.
We werden geroepen en moesten ons verplaatsen naar een andere zaal. Hier kregen we een voorlichting en konden we vragen stellen. Ik zal maar niet uitweiden over de inhoud. Nou, alleen dit dan; € 10,53 bruto per uur…
We werden weer alleen gelaten om de screeningspapieren in te vullen. Angstvallig hoorde ik opmerkingen zoals “oh jee, je mag geen strafblad!”…
De resterende tijd benutten we om onderling te overleggen. Ik had, met de jonge knul, al afgesproken om zijn ‘vrijdagnachtdiensten te ruilen’ en weer met een ander om te carpoolen.
Ondertussen werden we een voor een naar binnen geroepen voor een persoonlijk gesprek. Hier zouden we te horen krijgen of we waren aangenomen.
Iedereen kwam optimistisch terug. “Makkie, ze nemen echt iedereen aan. Ze hebben natuurlijk 1000 mensen nodig voor het komende seizoen!”
Ik werd als laatste geroepen. Hoe moeilijk kon het zijn? Nou.
….”Ik heb er toch moeite mee. Ik hoor nog steeds geen goede motivatie”….
Maar enthousiaster kon ik gewoon niet zijn! Wat verwacht ze dan??!
Ik deed heel erg m’n best om niet op te scheppen. En als ze mij om ‘voorbeelden’ vroeg probeerde ik zo bescheiden mogelijk te zijn. Zeg maar gerust, de situaties bagatelliseren.
Ik heb de afgelopen jaren, na mijn FLO, nu eenmaal wel geleerd dat je je niet beter voor moet doen. Je moet vooral niet ‘beter’ willen ZIJN dan degene die je aan neemt! … En ik deed m’n best.
“Ik twijfel. Ik ga nog even overleggen met mijn collega’s (de 2 knullen van, pak ‘m beet, 22)…”
Na een paar minuten komt ze terug. “Ik moet u teleurstellen. Ik vind u toch niet gemotiveerd”… Zonder enige uitleg, onderbouwing of motivatie van haar kant.
Het leek wel of dat het enige was wat ze uit kon brengen.
Ik heb haar maar niet verteld dat ik zelf 4 jaar lang sollicitatiegesprekken heb gevoerd. En dit leek nergens op!
Ze loog. Ik zag het in haar ogen. Er zat iets heel anders achter. Maar wat? …
Alles heeft een reden.