Lieve mama

Ik had je, een paar uur daarvoor, nog gesproken.
Klokslag 18.00 uur. Ik net een wijntje op toen ik werd gebeld door mijn oudste broer.
Je was opgenomen in het ziekenhuis. Ach, een longontsteking.
‘Ik kom morgen wel naar haar toe’. Een uur later weer een telefoontje. ‘Je moet nu toch echt komen’. En aan de klank in zijn stem hoor ik dat het ernstig is. Wat?! Hoezo? Vanmiddag was er nog niks aan de hand.

Terwijl ik, op de kazerne, met de jongens over het terrein liep ging mijn mobiel. Mama.
Ze had, per ongeluk, het ‘verkeerde nummer’ gebeld. De huisarts, moest ze hebben. Ze voelde zich niet goed. ‘Ok mam, ik spreek je vanavond weer. Ik bel je als ik thuis ben. Bel nu de dokter maar. Het zal wel niks zijn’.
En voor de zekerheid bel ik mijn jongste broer. Hij woont in de buurt. ‘Ga jij even bij mama kijken en breng haar eventueel naar de dokter toe’.

En even later zit ik in de trein. Alles is toen aan mij voorbijgegaan.
En toen ik eindelijk aankwam, lag je al in coma.
Eng hoor. Met zo’n zuurstofkapje op je mond. Maar ook zo kwetsbaar.
En toen ik je hand vastgreep, sloeg je om je heen. ‘Ja mam, ik ben er. En dat stomme kapje mag zo af. Kun je lekker ademen’.

De dokter verteld me dat ze niets meer voor je kunnen doen. Wat?! Hoe kan dat dan? Hoezo? Ze heeft alleen maar een longontsteking?!
En op dat moment kan ik mezelf wel voor m’n hoofd slaan. Dat ik, op Rhodos, niet naar je geluisterd heb, toen je zei dat je niet meer verder kon. Dat je de heuvel niet meer op kon. ‘Shop till you drop’ was altijd ons motto. Dat je toen ziek in onze hotelkamer lag moest toch wel genoeg betekend hebben?

Maar, eenmaal terug, hup, even naar de huisarts, kuurtje en gewoon weer doorsukkelen.
Ja, het zou beter zijn als je zou stoppen met roken, maar ‘Ge denkt toch niet da ik nou nog stop me roken, war?… Nee, mam, rook maar lekker door.

72 was je pas. Maar je gedroeg je als 52.

Hier, op deze foto, ben je net zo oud als ik nu. Ook bijna 53.
Hier kwam je me opzoeken, in de Sinaii. Die boottocht op de Nijl hebben we toch maar mooi meegepikt! 🙂

Ik hoop dat mijn dochter straks, ook net zo veel met me kibbelt en net zoveel lol met me heeft. Ik hoop dat we ook net zo vaak samen kunnen zijn en samen vakantie kunnen vieren.

Ik mis je elke dag en zal altijd van je blijven houden.

Ik zie je ooit. Ergens weer…

Liefs, je dochter.